Okres dojrzewania a cukrzyca | Nastolatek z cukrzycą

Wiek dorastania to czas skrajności emocjonalnych, poszukiwanie własnej tożsamości i walka o niezależność. Cukrzyca niestety nie tylko nie ułatwia przejścia przez burzę hormonalną, ale również wymaga bardziej intensywnej samokontroli. 

Nastolatek z cukrzycą

Podczas okresu dojrzewania zapotrzebowanie na insulinę wzrasta przez działanie m.in. hormonów wzrostu. Bardzo trudno jest wtedy uzyskać normoglikemię, co może prowadzić do frustracji, buntu wobec choroby czy nawet stanów depresyjnych. Dodatkowo zwiększone dawki insuliny mogą spowodować przybranie na wadze, dlatego negatywne komentowanie wyglądu może skłonić do celowego zmniejszenia dawek przez diabetyka (lub ich pomijania) i w konsekwencji doprowadzić do ciężkich powikłań np. kwasicy ketonowej.

Nastolatek  z cukrzycą - co  robić?

Młody człowiek w okresie dorastania domaga się coraz większej niezależności, a jednocześnie pragnie zainteresowania ze strony rodziców. Warto znaleźć złoty środek, by nastolatek zaczął czuć się dobrze ze swoją cukrzycą - nadmierna kontrola i zakazy (Np. na wyjazd na wycieczkę szkolną) może zrazić do wykonywania obowiązków, a zupełna wolność w podejmowaniu trudnych decyzji w tak burzliwym okresie może stanowić zagrożenie dla zdrowia i życia. Młode osoby często wstydzą się swojej choroby, przez co istnieje ryzyko, że zaniedbają obowiązki z nią związane, tylko po to by ją ukryć przed kolegami i koleżankami. Również często chęć przypodobania się równieśnikom (by odwrócić uwagę od cukrzycy) przysłania nastolatkom negatywne skutki np. picia alkoholu (czytaj: cukrzyca a alkohol). Ważne jest uświadomienie diabetyka o konsekwencjach działań wbrew cukrzycy, jednak nie może być to w formie zastraszania np. powikłaniami.

Akceptacja  i niezależność - Nastolatek z cukrzycą

Odpowiednia osobista przestrzeń i możliwość podejmowania samodzielnych prób prowadzenia cukrzycy połączone ze wsparciem i akceptacją ze strony rodziców i przyjaciół pomogą przejść przez ten niełatwy okres. Warto motywować do otwartego podejścia do cukrzycy, nawet jeżeli zajmie to dłuższy okres czasu zanim nastolatek zaakceptuje swoją chorobę. Bunt wobec choroby przewlekłej jest naturalną reakcją człowieka, jednak nie możemy pozwolić by doprowadził do tragicznych skutków.