Kto i na jakich zasadach może skorzystać z dofinansowania PFRON

Diabetycy posiadający orzeczenie o niepełnosprawności oraz spełniający kryterium dochodowe mogą ubiegać się o dofinansowanie do zakupu refundowanych zestawów infuzyjnych do pompy insulinowej, sensorów do ciągłego monitorowania glikemii, nadajników (transmiterów) oraz zbiorniczków na insulinę. Wnioski o taką pomoc należy składać w Powiatowych Centrach Pomocy Rodzinie, które dysponują środkami PFRON na rehabilitację osób niepełnosprawnych.

Środki na rehabilitację osób niepełnosprawnych są przeznaczane na dofinansowanie do:

• turnusów rehabilitacyjnych,
• przedmiotów ortopedycznych i środków pomocniczych oraz sprzętu rehabilitacyjnego.

Refundowane zestawy infuzyjne, sensory CGM czy pojemniki na insulinę zaliczają się do środków pomocniczych. Mimo, że są one objęte refundacją, pacjent musi do nich dopłacać. Do zestawów infuzyjnych 30 proc. dopłacają diabetycy, którzy ukończyli 26 lat, dla pacjentów młodszych są one refundowane w 100 proc. Z kolei sensory i nadajniki CGM są refundowane wyłącznie pacjentom do 26 roku życia, w przypadku sensorów pacjent dopłaca 30 proc., w przypadku nadajnika – co najmniej 300 zł.

Choć refundacja znacznie obniżyła koszty korzystania z nowych technologii wybranym grupom diabetyków, wydatki ponoszone przez pacjentów i tak są niemałe. Za same sensory do ciągłego monitorowania glikemii w skali roku pacjent dopłaca 2160 zł. Jednak diabetycy posiadający przeczenia o stopniu niepełnosprawności i spełniający kryterium dochodowe mogą ubiegać się o zwrot wydatków wynikających z dopłacania do refundowanych środków pomocniczych.

Dla kogo dofinansowanie?

Powiatowe Centra Pomocy Rodzinie dysponują środkami Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych. Zatem tej formy pomocy mogą korzystać wyłącznie pacjenci mający status osoby niepełnosprawnej.

• W przypadku diabetyków powyżej 16 roku życia do korzystania z dofinansowania będzie uprawniało orzeczenie o jednym z trzech stopniu niepełnosprawności (lekkim, umiarkowanym, ciężkim).
• W przypadku diabetyków poniżej 16 roku życia – orzeczenie o niepełnosprawności.

Drugim kryterium jest kryterium dochodowe. O dofinansowanie można ubiegać się wówczas, gdy przeciętny miesięczny dochód, podzielony przez liczbę osób we wspólnym gospodarstwie domowym, obliczony za kwartał poprzedzający miesiąc złożenia wniosku, nie przekracza kwoty:

• 50% przeciętnego wynagrodzenia na osobę we wspólnym gospodarstwie domowym;
• 65% przeciętnego wynagrodzenia w przypadku osoby samotnej.

Co to oznacza w praktyce?

W drugim kwartale 2018 roku przeciętne wynagrodzenie wynosiło 4521,08 zł. 50 proc przeciętnego wynagrodzenia to 2260,54 zł. Czyli przykładowo w czteroosobowej rodzinie, w której jest dziecko z cukrzycą, dochody nie mogą przekroczyć 9042,16 zł brutto.

Jeśli składamy wniosek o dofinansowanie w sierpniu, czyli w środku trzeciego kwartału, punktem odniesienia dla nas jest kwartał drugi (miesiące kwiecień, maj, czerwiec). Dane na temat przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia można znaleźć na stronie ZUS (https://www.zus.pl/baza-wiedzy/skladki-wskazniki-odsetki/wskazniki/minimalne-i-przecietne-wynagrodzenie). Różnice kwartał do kwartału bywają znaczące, np. w pierwszym kwartale 2018 roku, przeciętna płaca była o 367,25 zł wyższa niż w trzecim kwartale 2017 roku, dlatego może zdarzyć się i tak, że w niektórych kwartałach diabetycy przekraczają limit i nie mogą ubiegać się o dofinansowanie, a w innych się na nie „łapią”.

Jak złożyć wniosek?

W przypadku środków pomocniczych, do wniosku o dofinansowanie obowiązującego w danym Powiatowym Centrum Pomocy Rodzinie, na terenie którego jesteśmy zameldowani (wnioski w różnych centrach mogą być różne) należy dołączyć:

• kopię aktualnego orzeczenia o stopniu niepełnosprawności lub w przypadku dzieci do lat 16 orzeczenie o niepełnosprawności
• zaświadczenie o wysokości dochodów (netto) wnioskodawcy i osób zamieszkałych wspólnie z wnioskodawcą, za kwartał poprzedzający miesiąc złożenia wniosku
• kserokopię zlecenia lekarskiego na sprzęt, o który wnioskodawca ubiega się, potwierdzoną przez NFZ
• fakturę zakupu lub inny dokument poświadczający zakup z wyodrębnionym udziałem własnym i udziałem NFZ

Warto zwrócić uwagę, że przy kryterium dochodowym uprawniającym do dofinansowania mowa jest o kwocie brutto, natomiast zaświadczenie o dochodach należy przedłożyć w kwocie netto. Takie zaświadczenie wydaje pracodawca, natomiast jeśli samemu chcemy przeliczyć kwoty, najwygodniej jest w tym celu skorzystać z kalkulatorów internetowych (przykładowy kalkulator: https://wynagrodzenia.pl/kalkulator-wynagrodzen).

Ile wynosi dofinansowanie?

W przypadku zestawów infuzyjnych, pojemników na insulinę i sensorów do ciągłego monitoringu glikemii można uzyskać zwrot 100 procent kosztów własnych w limicie wyznaczonym przez NFZ. Czyli jeśli w ramach refundacji przysługują nam 4 sensory na miesiąc, ale z jakichś powodów w danym miesiącu zużyliśmy sensorów 5, to za dodatkowy sensor nie otrzymamy zwrotu, a jedynie zwrot dopłaty do refundowanych 4 sensorów, czyli 180 zł.

Nieco inaczej ma się sprawa z transmiterem CGM. Tutaj przepisy mówią że „dofinansowanie może wynosić do 150% sumy kwoty limitu, wyznaczonego przez NFZ oraz udziału własnego osoby niepełnosprawnej, jeżeli cena zakupu jest wyższa niż ustalony limit w rozporządzeniu Ministra Zdrowia”. Limit ustalony przez NFZ to 700 zł. A zatem teoretycznie maksymalna kwota dofinansowania do transmitera to 1500 zł (150 proc. sumy limitu NFZ – 700 zł i dopłaty pacjenta – 300 zł). W praktyce dofinansowanie w pełnej możliwej kwocie byłoby wyższe niż koszty faktycznie ponoszone przez diabetyka. Najdroższy obecnie nadajnik, Guardian Connect, kosztuje 1850 zł. Przy dopłacie z NFZ 700 zł, pacjent z własnej kieszeni dopłaca 1150 zł. I na takie dofinansowanie może liczyć ze środków PFRON. W przypadku transmitera MiniLink, do którego diabetyk dopłaca 300 zł, dofinansowanie wyniesie 300 zł.

Zwroty z opóźnieniem

Część osób ubiegających się o dofinansowanie w PCPR już w połowie roku jest informowana, że środki na tę pomoc na dany rok już się skończyły, a zaległe dofinansowania będą wypłacane dopiero po nowym roku (z nowych środków). Trzeba jednak pamiętać, że nie wszystkie Centra Pomocy Rodzinie w podobnym tempie wydają środki. To, że w jednym powiecie pieniądze się skończyły nie oznacza, że w innych ich nie ma. PFRON na początku każdego roku przekazuje środki na rehabilitację osób niepełnosprawnych do powiatów. Podział pieniędzy odbywa się wg algorytmów, biorących pod uwagę przede wszystkim liczbę osób niepełnosprawnych na danym teranie. Rada powiatu na mocy uchwały decyduje, jak dzieli te środki, czyli ile przeznacza na turnusy rehabilitacyjne, ile na sprzęt ortopedyczny, a ile na środki pomocnicze. W jednym powiecie na środki pomocnicze, z których korzystają diabetycy może być przeznaczone procentowo więcej pieniędzy z otrzymanej kwoty, w innych mniej. Być może przyczyną dość wczesnego wyczerpania się zasobów na środki pomocnicze jest to, że jest to pierwszy rok, kiedy diabetycy mają refundowane sensory i transmitery. Powiat decydując o podziale środków, bierze pod uwagę to, jakie były potrzeby mieszkańców w latach poprzednich. A doświadczenia wcześniejsze nie uwzględniają potrzeb osób z cukrzycą.

Dlatego, choć nie ma niebezpieczeństwa, że osoby uprawnione nie dostanę dofinansowania, to jest duże prawdopodobieństwo, że będę otrzymywać je z opóźnieniem. Niektóre Powiatowe Centra, nawet jak nie mają już środków przyjmują wnioski, inne proszą o składnie ich pod koniec grudnia lub na początku stycznia. Wnioski można składać co trzy miesiące, raz na pół roku, albo nawet raz w roku. Trzeba jedynie pamiętać o zbieraniu / kserowaniu zleceń lekarskich oraz faktur potwierdzających poniesione koszty.